افزایش بیسابقه اعدامها در ایران؛ فاجعهای انسانی
در سالهای اخیر، تعداد اعدامها در ایران به شکل نگرانکنندهای افزایش یافته است. این موج وحشتناک، زندگی هزاران نفر را تهدید میکند و حقوق بشر را زیر پا میگذارد.
به عنوان کسی که با اخبار و واقعیتهای کشورم در ارتباطم، نمیتوانم نسبت به موج جدید اعدامها سکوت کنم. از ابتدای سال ۲۰۲۵ بیش از یکهزار نفر در ایران اعدام شدهاند؛ یعنی به طور میانگین چهار نفر در روز. این عدد، بالاترین میزان اعدامها از سال ۱۹۸۹ تاکنون است و نشان میدهد که حکومت با جدیت از مجازات اعدام برای ایجاد ترس و کنترل استفاده میکند.
اعدامهای مرتبط با مواد مخدر؛ سوءاستفاده از قانون
بسیاری از این اعدامها به بهانه جرایم مرتبط با مواد مخدر انجام شدهاند، در حالی که قوانین بینالمللی مجازات اعدام را تنها برای «جدیترین جرایم» مانند قتل عمد مجاز میدانند. استفاده از اعدام برای جرایمی که بسیاری از آنها اجتماعی و اقتصادی هستند، نه عدالت است و نه قانونی، بلکه ابزاری برای سرکوب و رعبآفرینی است.
محاکمات غیرشفاف و شکنجه
بیشتر این اعدامها در محاکمات پشت درهای بسته و با شکنجه و اعترافگیری اجباری صادر شدهاند. افرادی که حتی شانس دفاع مناسب ندارند، به دار آویخته میشوند. این وضعیت نه تنها غیرانسانی است، بلکه حملهای آشکار به حق حیات است.
سکوت جهانی و ضرورت پاسخ فوری
جامعه جهانی و سازمانهای حقوق بشری باید فریاد ما را بشنوند. اعدامهای سیستماتیک در ایران نیازمند واکنش فوری و قاطع است. توقف فوری اعدامها، لغو احکام صادره و اصلاح قوانین مواد مخدر، تنها راه کاهش این فاجعه انسانی است.
پیام شخصی
به عنوان یک ایرانی، قلبم از دیدن این موج اعدامها میشکند. هیچ چیز نمیتواند ارزش زندگی انسان را نادیده بگیرد. من این مقاله را نوشتم تا صدای خاموششدهی کسانی باشم که دیگر قادر به گفتن چیزی نیستند. ما نباید اجازه دهیم این وضعیت عادی شود؛ هر روز که میگذرد، هر اعدامی که انجام میشود، یادآور مسئولیت ما برای اعتراض و اقدام است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.