نقض گسترده حقوق زنان در ایران؛ از سرکوب تا تبعیض قانونی
دهههاست زنان در ایران با محدودیتهای ساختاری، سرکوب سیاسی و تبعیضهای قانونی روبهرو هستند. از حجاب اجباری تا نابرابری در اشتغال و قانون، حکومت ایران حقوق بنیادین زنان را بهطور سیستماتیک نقض میکند.
در جمهوری اسلامی ایران، زنان همواره هدف سیاستهای محدودکننده و تبعیضآمیز بودهاند. از زمان استقرار این نظام، حقوق اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی زنان در چارچوب قوانین شرعی و ایدئولوژیک محدود شده است. از جمله بارزترین مصادیق این محدودیتها میتوان به حجاب اجباری، تبعیض در قوانین ازدواج و طلاق، و نابرابری در ارث و شهادت اشاره کرد.
حجاب اجباری؛ ابزار کنترل اجتماعی
حجاب اجباری یکی از برجستهترین نمادهای نقض آزادی فردی در ایران است. زنان نهتنها از انتخاب نوع پوشش خود محروماند، بلکه نیروهای امنیتی با استفاده از گشتهای ارشاد و دوربینهای نظارتی، آنان را بهطور مداوم کنترل میکنند. مقاومت مدنی زنان در قالب کمپینهایی چون «دختران خیابان انقلاب» و اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» با برخوردهای خشن، بازداشت، و احکام سنگین مواجه شده است.
تبعیض قانونی در ساختار حقوقی
قوانین مدنی و کیفری ایران زنان را در جایگاهی فرودست نسبت به مردان قرار میدهد. در قانون ارث، سهم زن نصف مرد است؛ در شهادت، گفته زن بهاندازه نیمی از گفته مرد اعتبار دارد؛ و در ازدواج و طلاق نیز حق تصمیمگیری نهایی اغلب در اختیار مردان است. این تبعیضها نهتنها حقوق انسانی زنان را نقض میکند، بلکه مشارکت آنان را در عرصههای اجتماعی و اقتصادی نیز محدود میسازد.
سرکوب اعتراضات و خشونت حکومتی
پس از اعتراضات گستردهی «زن، زندگی، آزادی» در پی کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در سال ۲۰۲۲، حکومت با موجی از خشونت پاسخ داد. صدها زن معترض بازداشت، شکنجه و زندانی شدند. گزارشهای متعددی از شکنجه جنسی، بازجوییهای غیرقانونی و فشار بر فعالان زن برای اعترافات اجباری منتشر شده است. عفو بینالملل و سازمان ملل بارها نسبت به این نقض سیستماتیک حقوق زنان هشدار دادهاند.
مقاومت زنان؛ نماد امید و تغییر
با وجود این فشارها، زنان ایران نقش پررنگی در جنبشهای مدنی، فرهنگی و سیاسی ایفا کردهاند. از فعالیتهای زیرزمینی آموزشی و رسانهای گرفته تا حضور در دانشگاهها و خیابانها، آنها نشان دادهاند که سکوت نخواهند کرد. جنبشهای زنان در ایران امروز بخشی از نبرد جهانی برای آزادی، برابری و کرامت انسانی است.
در نهایت، نقض گسترده حقوق زنان در ایران نهتنها مسئلهای داخلی، بلکه چالشی جهانی برای عدالت و حقوق بشر است. جامعه جهانی وظیفه دارد در برابر این سرکوبها سکوت نکند و از صدای زنانی که برای آزادی و برابری میجنگند، حمایت کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.