مرگ مشکوک خسرو علیکردی پس از گفتن «عجمیان شهید نیست»

خسرو علیکردی، حقوقدان ملی‌گرا، پس از بیان جملهٔ جنجالی «عجمیان شهید نیست» زیر فشار و تهدید نیروهای امنیتی قرار گرفت. مرگ مشکوک او در دفتر کارش موجی از خشم و اعتراض در سبزوار و خراسان ایجاد کرد.

خسرو علیکردی، وکیل دادگستری، حقوقدان ملی‌گرا و از چهره‌های شناخته‌شده در سبزوار و استان خراسان بود. او سال‌ها در حوزهٔ حقوق، فعالیت‌های ملی‌گرایانه و دفاع از حقوق مردم منطقه فعالیت می‌کرد و به‌دلیل مواضع سیاسی‌اش میان گروهی از مردم محبوبیت داشت. در ماه‌های اخیر صریح‌تر از گذشته دربارهٔ فشارهای امنیتی و وضعیت سیاسی کشور صحبت می‌کرد و یکی از جنجالی‌ترین اظهارنظرهایش جمله‌ای بود که گفته بود: «عجمیان شهید نیست.» این جمله که در تضاد کامل با روایت رسمی حکومت دربارهٔ جمشید عجمیان بود، حساسیت و خشم نیروهای امنیتی را برانگیخت و از همان زمان اطرافیان او متوجه تشدید فشارها و تهدیدها شدند. او چند بار به دوستان نزدیکش گفته بود که پس از این اظهارنظر، چند نهاد امنیتی مستقیم یا غیرمستقیم از او توضیح خواسته‌اند و رفت‌وآمد خودروهای ناشناس در اطراف دفتر و خانه‌اش افزایش یافته است. با وجود این نگرانی‌ها، علیکردی مطابق معمول به فعالیت‌هایش ادامه می‌داد. صبح روز شنبهٔ هفتهٔ گذشته طبق روال وارد دفتر کارش شد، اما تا ساعت‌ها بعد هیچ تماسی از او دریافت نشد و پاسخ‌گوی هیچ پیامی نبود. حوالی ظهر، یکی از همکاران که از بی‌خبری طولانی نگران شده بود وارد دفتر شد و با صحنه‌ای مشکوک روبه‌رو گردید؛ جسد خسرو علیکردی در دفتر افتاده بود، در حالی که هیچ نشانهٔ قابل‌قبولی از مرگ طبیعی یا خودکشی وجود نداشت. خانواده، همکاران و دوستانش بلافاصله مرگ را مشکوک دانستند و تأکید کردند که سابقهٔ تهدیدها و فشارهای امنیتی، به‌خصوص پس از انتشار جملهٔ «عجمیان شهید نیست»، نشان می‌دهد که مرگ او نمی‌تواند اتفاقی باشد. برخی منابع محلی هم گزارش دادند که پیش از پیدا شدن جسد، چند فرد ناشناس در اطراف ساختمان دفتر دیده شده بودند. با انتشار خبر مرگ او، موجی از خشم و ناراحتی در سبزوار و خراسان ایجاد شد. بسیاری مرگ او را «حذف سیاسی» دانستند و در شبکه‌های اجتماعی خواستار روشن‌شدن حقیقت شدند. روز یکشنبه ۱۶ آذر، مراسم خاکسپاری او با حضور گستردهٔ مردم برگزار شد و شعارهای «جاویدشاه»، «پاینده ایران» و «این گلِ پرپر شده، هدیه به میهن شده» طنین انداخت. مردم او را «جاویدنام» خطاب می‌کردند و عمداً از به‌کاربردن واژهٔ «شهید» که در سال‌های اخیر بار کاملاً حکومتی یافته خودداری کردند. آنها باور داشتند که خسرو علیکردی نه در چارچوب روایت رسمی حکومت، بلکه در مسیر دفاع از حقیقت و موضع سیاسی مستقلش، به‌ویژه با ایستادن پای جملهٔ «عجمیان شهید نیست»، قربانی فشار و تهدید شده و جان خود را از دست داده است.

نویسنده: حمید رضاپور