نقض سازمانیافتهی حقوق ادیان در ایران
خلاصه: آزادی دین و عقیده در ایران عملاً وجود ندارد. آنچه در قانون نوشته شده، پوششیست برای پنهانکردن سرکوب سیستماتیکی که سالهاست علیه پیروان ادیان غیراسلامی اعمال میشود. این مقاله نگاهی بیپرده به این واقعیت تلخ دارد.
در جمهوری اسلامی، آزادی دینی تنها یک شعار بیجان است. قانون اساسی، تنها سه دین را «به رسمیت» میشناسد، و بقیه را عملاً از ابتداییترین حقوق انسانی محروم میکند. حتی همین سه دین رسمی نیز از امنیت و برابری واقعی برخوردار نیستند و پیروانشان زیر ذرهبین نهادهای امنیتی زندگی میکنند.
سرکوب سیستماتیک بهاییان
هیچ گروهی به اندازهی بهاییان قربانی تعصب و سیاستهای تبعیضآمیز نبوده است. از محرومیت از تحصیل و اشتغال گرفته تا بازداشت، مصادرهی اموال و تخریب گورستانها؛ همه نشان از سیاستی دارد که هدفش حذف کامل این جامعه از حیات اجتماعی ایران است. بهایی بودن در ایران جرم نانوشتهایست که میتواند به نابودی زندگی یک خانواده منجر شود.
نوکیشان مسیحی، زیر سایهی شکنجه و بازداشت
تغییر دین از اسلام به هر دین دیگر، در ایران گناه نابخشودنی محسوب میشود. نوکیشان مسیحی در خانههای خود دستگیر میشوند، کلیساهای خانگیشان بسته میشود و اعترافات اجباریشان از تلویزیون پخش میگردد. تنها جرمشان این است که باورشان را آزادانه انتخاب کردهاند.
اهلسنت؛ شهروندان درجهدو در سرزمین خود
اهلسنت ایران، با جمعیتی چندمیلیونی، هنوز اجازهی ساخت یک مسجد در پایتخت کشور را ندارند. در مناطق سنینشین، سهمی از قدرت سیاسی یا مدیریتی ندارند و بسیاری از آنان در مشاغل دولتی به دلیل مذهبشان کنار گذاشته میشوند. این تبعیض، نه تصادفی بلکه نتیجهی یک سیاست آگاهانه است.
نظارت، کنترل و ترس دائمی
هرگونه فعالیت مذهبی غیراز جریان رسمی شیعه، تحت نظر نیروهای امنیتی است. مراسم مذهبی باید مجوز بگیرد، وعاظ باید مورد تأیید نهادهای حکومتی باشند و حتی کودکان در مدارس تحت آموزشهای اجباری ایدئولوژیک قرار میگیرند. در چنین فضایی، ایمان شخصی هم تبدیل به جرم میشود.
نتیجهگیری
ایران امروز نمونهی روشن از کشوریست که دین رسمی را ابزار سرکوب ساخته است. آزادی دینی در این نظام تنها زمانی معنا دارد که با تفسیر حکومت سازگار باشد. تا زمانی که ساختار سیاسی بر تبعیض دینی بنا شده باشد، هیچ اصلاح ظاهری نمیتواند حقیقت تلخ «سرکوب ایمان» را پنهان کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.