ایرانِ ممنوعه؛ زندگی زیر سایه تعصب

 

ایران امروز، سرزمینی است که آزادی در آن به قیمت جان و امنیت خریداری می‌شود. نه تنها آزادی سیاسی، بلکه آزادی اعتقادی و فرهنگی نیز پایمال شده است. جمهوری اسلامی با قوانینی سرکوبگر، مردم را مجبور می‌کند باورها و سبک زندگی خود را مطابق با ایدئولوژی حاکم تنظیم کنند. کوچک‌ترین اختلاف با باور رسمی، می‌تواند به زندان، تبعید یا تحقیر اجتماعی منجر شود.

اقلیت‌های دینی، از بهایی‌ها تا مسیحیان، یهودیان و اهل سنت، هر روز با تهدید، محدودیت و خشونت مواجه‌اند. حتی کسانی که اعتقاداتشان را پنهان می‌کنند، از امنیت خود مطمئن نیستند. قوانین حکومتی، آزادی اندیشه و ایمان را پایمال کرده و زندگی روزمره را به عرصه‌ای برای کنترل و ارعاب تبدیل کرده است.

اما این فشار تنها محدود به اقلیت‌ها نیست. زنان، جوانان و هر کسی که بخواهد مستقل فکر کند یا انتخاب شخصی داشته باشد، هدف سرکوب است. از محدودیت در پوشش و اشتغال گرفته تا ممنوعیت‌های فرهنگی و هنری، حکومت هر روز تلاش می‌کند جامعه را به یک قالب خشک و یکنواخت بکشاند.

رسانه‌ها و فضای مجازی، ابزارهایی که می‌توانستند مردم را به هم متصل و آزاد کنند، به ابزار سانسور و تحریف تبدیل شده‌اند. هر صدای مخالف، هر اعتراض کوچک فرهنگی یا دینی، با خشونت و تهدید پاسخ داده می‌شود. ایران، کشوری با تاریخ و فرهنگ چند هزار ساله، امروز در زندان تعصب و سرکوب گرفتار شده است.

با این حال، مردم هنوز مقاومت می‌کنند. هر کسی که در سکوت یا علنی باور خود را حفظ می‌کند، شعله‌ای از امید و آزادی است. جامعه ایران نشان داده که هیچ حکومت مستبدی نمی‌تواند ایمان و هویت مردم را برای همیشه سرکوب کند.

زمان آن رسیده که زنجیرهای تعصب و خشونت شکسته شوند. ایران باید کشوری باشد که در آن هر باور و هر انتخاب، حق ذاتی و غیرقابل نقض انسان‌هاست. تنها با شجاعت، مقاومت و همبستگی مردم، می‌توان این دیوارهای سرکوب را فرو ریخت و ایران را دوباره سرزمینی آزاد و انسانی کرد.